Omgaan met de nieuwe lockdown

Wat maakt thuiswerken lastig?

Veel gehoorde verklaringen zijn: weinig ruimte in huis, werk en de zorg voor kinderen combineren is lastig en het missen van de gezelligheid van collega’s. Echter, er zijn nog twee andere invalshoeken. 

Inzet van zintuigen

Het eerste is dat we de input van de meeste van onze zintuigen missen als we online gesprekken voeren en vergaderen. We zien en horen een digitale mens, niet de echte mens. We ruiken niets, we voelen niets, we zien alleen het hoofd en een stukje bovenlijf. Daar zijn we niet voor gemaakt. Onze hersenen zijn de hele tijd druk met de ontbrekende informatie ‘aan te vullen’: ze werken onder hoogspanning en dat kost energie. Zeker als we onze gesprekspartner nog nooit live gezien hebben. Je zult maar net beginnen in een baan. Zorg dus vooral ook voor pauzes en hersteltijd tussen de online overleggen door. 

Gebrek aan ‘ondertussen’

Het tweede wat het lange thuiswerken lastig maakt is dat we ons ‘ondertussen’ kwijt zijn. De overleggen en afspraken die we voor Corona op kantoor deden doen we nu online. En dat gaat eigenlijk best goed. TNO geeft zelfs aan meer dan de helft van de thuiswerkers zegt thuis productiever te zijn dan op kantoor. Maar dat is op individueel niveau. Op teamniveau en op organisatieniveau raken we verbinding, motivatie en werkplezier kwijt. En daar worden we moe van. We missen ons ‘ondertussen’, en dat heeft gevolgen. 

Het ‘ondertussen’ staat voor alle contacten die we hadden terwijl we naar de fysieke vergaderingen en afspraken gingen. De toevallige ontmoetingen op de parkeerplaats, in de liften en de gangen, bij de koffie, bij de lunch. Contacten met collega’s, klanten, relaties die we niet plannen, die geen doel en agenda hebben. De verrassingsontmoetingen, de ultra korte ontmoetingen, de ‘wat heb ik jou lang niet gezien’ ontmoetingen. We krijgen in ‘het ondertussen’ cruciale informatie waarvan je niet wist dat je het nodig had, we worden er verrast, geïnspireerd en gemotiveerd. In het ‘ondertussen’ merk je als individu dat je meer bent dan je individuele takenlijstje: dat je ergens bij hoort, dat je samen met anderen aan een groter doel werkt. Beiden zijn voorwaarden voor het ervaren van betekenis en van zingeving. Ook al spreek je die anderen niet dagelijks, je hoort bij elkaar: er is kruisbestuiving, en gedeelde ervaringen: een ‘onzichtbare voorraad van onderlinge verbondenheid en vertrouwen’ tussen mensen die met elkaar werken. En juist in het ‘ondertussen’ blijken we onze veerkracht te voeden. Dat ging altijd vanzelf. Nu moeten we er bewust mee aan de slag. 

Wat kun je doen?

Maak tijd en ruimte voor verbinding 
Met je dierbaren en je zakelijke netwerk. Wie heb al een tijdje niet gesproken? Neem het initiatief, zet je verlegenheid opzij en neem contact op. Oók of misschien juist als je geen duidelijke reden tot contact hebt. En doe mee aan (online) groepsactiviteiten of organiseer ze. Weten dat je bij een groep hoort, dat je niet alleen bent, versterkt veerkracht. 

Maak werk van je gezondheid
Zorg goed voor jezelf. Beweeg, zorg voor daglicht, slaap voldoende. Put je zelf niet uit door drank, te weinig slaap, etc.  En voed jezelf mentaal: mediteren, een dagboek bijhouden, dankbaar zijn voor wat er wel is, bewust genieten van muziek, natuur of kunst, etc. 

Richt je op wat je voor anderen kunt doen 
Wie iets voor een ander doet is domweg minder met zichzelf bezig, en het geeft betekenis. Iets voor een ander doen geeft je een goed gevoel over jezelf, versterkt je eigenwaarde.  En dan kun je ook weer beter voor jezelf zorgen. 

Relativeer & kies korte termijn doelen
Even mopperen mag best (stel met elkaar een ‘zuuruurtje’ in om lekker stoom af te blazen) maar beperk je. Kijk vooral naar wat er allemaal nog wel kan, en wat er goed is. En stel jezelf kleine, haalbare doelen. Zodat je ze kunt halen en tevreden kunt zijn met jezelf!